Soms lijkt het wel alsof vader worden een grote aaneenrijging van eerste keren is. Er komt veel op je af, en voor je het weet ben je er al weer aan gewend. En toch, in welke andere tijd van je leven maak je zoveel primeurs mee?
Zwangerschapstest
Voor de eerste keer een zwangerschapstest in je hand houden. Voor de eerste keer een verloskundigenpraktijk van binnen zien. Voor de eerste keer een echo van je kindje meemaken. En dan te horen krijgen dat je kindje een ‘vruchtje’ is. Voor de eerste keer een kinderopvang bezichtigen, voor een kind dat nog niet eens geboren is.
Voor de eerste keer je hand op de buik van je partner leggen, op zo’n manier dat je andere mannen dat altijd hebt zien doen. Voor de eerste keer aan iemand anders vertellen dat je vader wordt. Voor de eerste keer je kindje in de buik van je partner voelen schoppen. Voor de eerste keer kinderkleertjes cadeau krijgen.
Memorabel
Nou zijn dat allemaal redelijk voor de hand liggende en ook concrete eerste keren. Het zijn de mijlpalen, zoals de echo’s bijvoorbeeld, die je wel van tevoren aan ziet komen. En die je dus waarschijnlijk ook vrij bewust meemaakt, waar je je misschien zelfs op voorbereid. Het zijn ook wel memorabele momenten.
Het waren andere momenten die mij onverwachter troffen. Die vaak niet eens iets met een bepaalde gebeurtenis te maken hadden. Meestal waren dat momenten van besef, momenten dat een kwartje viel.
Besef
Zoals de eerste keer dat ik besefte dat mijn relatie met mijn vriendin nu echt bijna helemaal in het teken van de zwangerschap stond. Of de eerste keer dat ik echt besefte dat ik vader wordt. Maar dan echt beseffen. En steeds weer opnieuw. Beseffen dat er geen weg terug is. De eerste keer dat ik helemaal vergat dat ik vader wordt. En me er dan weer zelf aan moest herinneren.
De eerste keer dat ik doorhad hoe blij andere mensen worden van het feit dat mij vriendin en ik een kindje krijgen. Onze families, maar ook andere mensen om ons heen. De eerste keer dat ik me ineens onderdeel voelde van de grotemensenwereld. De wereld van mensen met kinderen. De eerste keer dat ik daar eigenlijk helemaal geen deel meer van uit wilde maken. En besefte dat het daarvoor nu te laat was.
Goed gedoseerd
Deze eerste keren zijn voor mij misschien wel de leukste momenten van deze hele tijd. De momenten van verwondering, van verrassing, van verbazing en besef. Momenten die ik niet zelf uitkies, en waar ik dus niet op ben voorbereid. Soms merk ik ze niet eens op, maar daalt het pas later in dat er iets is veranderd in mijn waarneming.
Natuurlijk komen er na de geboorte van het kind vast nog tienduizend zo veel eerste keren als daarvoor. En mag het dan vast ook een keertje wat minder van mij. Maar zolang de eerste keren nu nog een beetje goed gedoseerd op me afkomen, geniet ik er elke keer weer van.
Allereerste mensen
En er is nog een laatste eerste keer die mij vanaf het begin van de zwangerschap verbaast, en die ik misschien wel het meest bijzonder vind. Het gevoel dat het lijkt alsof wij echt de allereerste mensen zijn die dit ooit hebben gedaan. Ik moet erom lachen, en toch voelt het echt zo.
Want ja, al die andere mensen hebben ook wel kinderen gekregen. Maar dat is iets anders.
Wij doen dit voor de eerste keer.