Ludzer is vader van Abe (bijna 2), vriend van Yessie en wordt nu voor de tweede keer vader. Ludzer werkt als coach.
Ludzer, jij bent al vader, en nu word je het opnieuw. Je wordt voor de tweede keer vader. Hoe voelt dat?
Heel leuk. Ik heb er heel veel zin in. De zwangerschap gaat ook goed, dus dat is ook wel lekker. Ik merk wel dat het heel anders is. Bij Abe was het: wat gaat er allemaal gebeuren? Het was echt heel speciaal. En nou heb ik al een kindje van bijna 2 rondlopen, dus die vergt ook veel aandacht thuis. Dus het is wel minder bewust. Kinderkamertje is al klaar, het is niet meer dat ‘oh wat staat er te gebeuren’. Ik heb een beetje het gevoel alsof het voorwerk al gedaan is. Ik zie het ook bij de reacties van andere mensen. Bij de eerste gingen ze allemaal helemaal uit hun dak. En nu zeiden onze schoonouders bijvoorbeeld ‘oh wat leuk, wat leuk!’, en daarna ging het al weer over de achtertuin.
Dus zowel voor jullie als voor anderen is het wat minder speciaal?
Alleen qua nieuwigheid. Maar als ik naar mezelf kijk hoe ik me voel eronder, dan heb ik er wel heel veel vertrouwen in. Veel meer dan bij Abe. Ook omdat ik toen in een andere fase in m’n leven zat. Het klinkt nu dubbel wat ik zeg, maar ik heb wel het idee dat als de kleine er is en geboren wordt, dat ik dat dan weer veel bewuster meemaak, omdat dat niet helemaal nieuw is. Als je het voor de tweede keer doet dan zie je die dingen die je daarvoor misschien niet zag. Dus ik heb zo’n gevoel dat ik de bevalling wat bewuster ga meemaken.
En geldt dat ook al voor deze tijd?
Nee, dat is dus het dubbele. Ik denk dat als hij of zij er eenmaal is dat ik dan juist meer ruimte heb, ook letterlijk, in het hoofd om dingen te bekijken, te observeren en te kloten en dat soort dingen. Nu juist wat minder. Bij de eerste konden we lekker cocoonen met z’n tweeën op de bank, en nu is het gewoon hup eten, de kleine moet naar bed, dit dat, nog even werken. Dus het is een beetje meer business as usual, zeg maar.
Zijn er nu dingen die je bij de tweede keer weer verrassen? Of wat je niet hebt verwacht?
Nou, de reacties van de andere mensen, en ook hoe we er zelf instonden. Maar ik denk dat we dat ook wel met Abe hadden, hoor. Toen hadden we ook momenten in die begintijd, af en toe, dat we tegen elkaar zeiden: ‘oh ja, we krijgen een kind’. Dat is nu ook wel hetzelfde, dat ik het soms bijna vergeet en mezelf er aan herinner. Dat verandert wel, op een gegeven moment met zwangerschapsverlof, dan ben je er wel echt elke dag mee bezig. Maar in deze fase, we zitten nu op 13, 14 weken, is dat nog niet echt een ding.
Denk je nu veel terug aan de eerste keer?
Nee. Maar dan moet ik erbij zeggen dat ik sowieso niet iemand ben die veel terugkijkt. Tuurlijk zijn er wel momenten, dan zien we Abe lopen en dan denk je even terug aan die tijd. Dan word ik gewoon heel enthousiast dat die tweede er ook aankomt. Dan merk ik hoeveel ik van Abe hou, en dan komt er nog een tweede, dus dat is twee keer zoveel liefde op de wereld. Eigenlijk is het een soort multiplier, want iedereen die van Abe houdt, houdt dan ook van die kleine. Dus iedereen heeft meer liefde in de wereld. En diegene houdt ook weer van andere mensen.
Ik zie, besefte ik me laatst, het mogen verwekken van kinderen letterlijk als meer liefde de wereld insturen.
Zo. Die mag op een tegeltje.
Want dat is het ook echt. We zijn liefde, in beginsel. Dat is waar we in deze wereld wel wat meer van mogen gebruiken. En ik heb nu twee testcases, proefkonijntjes… Haha, grapje. Maar het is gewoon heel fijn. Wat ook veel vertrouwen geeft is dat het thuis heel erg goed gaat, ook met het opvoeden van Abe. Ik vind het gewoon heel mooi om op een gegeven moment nog zo’n klein monster of monsterina bij te hebben.
Mooi. Als je deze ervaring in een woord zou samenvatten, wat zou dat dan zijn?
De ervaring van de nieuwe? Het eerste wat in me opkomt: dankbaarheid.